کابوس هولناک تکنولوژی نوزاد مجازی جایگزین فرزند واقعی بعد از قوانین ظالمانه‌ی سقط جنین حالا پروژه‌ای جدید برای کاهش جمعیت کره زمین کلید خورده است، با دادن اعتبار ماهانه در متاورس بی‌دردسر و شلوغی خانه در فضای مجازی صاحب نوزاد شوید.
کاتریونا کمپبل کارشناس ارشد هوش مصنوعی و نویسنده کتاب برنامه ای برای زندگی با هوش مصنوعی معتقد است در اوایل دهه ۲۰۷۰، از هر ۵ زوج، یک زوج ممکن است یک نوزاد دیجیتالی را به جای نوزاد واقعی انتخاب کند. نوزادان واقعیت مجازی در متاورس وجود خواهند داشت و با لمس یک دکمه زنده می شوند. کمپبل گفت این مفهوم پتانسیل این را دارد که تغییرگر بازی تکنولوژیک باشد و می‌تواند به حل مسائلی مانند افزایش جمعیت کمک کند.
والدین مجازی چه می‌کنند؟
والدین از طریق عینک‌های AR می‌توانند فرزندان خود را ببینند و با آنها ارتباط برقرار کنند. همچنین از دستکش‌های لمسی استفاده می‌کنند تا بتوانند به اشیاء مجازی دست بزنند و واقعاً چیزها را لمس کنند. این فرزندان مجازی نیازی به غذا ندارند، فضایی را اشغال نمی‌کنند و تا زمانی که برای زنده ماندنشان تعیین شده سالم می‌مانند. والدین می‌توانند از طریق اشتراک نتفلیکس با مبلغ ۲۵ دلار در ماه این فرزندان را به سرپرستی بگیرند.
نوزادان واقعیت مجازی صحبت می کنند، پاسخ های احساسی شبیه سازی شده ارائه می دهند، حافظه دیجیتالی دارند و در زمان واقعی بزرگ می شوند. کاتریونا کمپبل آنها را نسل «تاماگوچی» می نامد. تاماگوچی یک بازی حیوان خانگی مجازی به شکل یک اسباب بازی جاکلیدی مانند، تخم مرغی شکل است که دارای سه دکمه B، A و C است که با فشار دادن آنها، فعالیت هایی مانند غذا دادن به تاماگوچی خود، بازی کردن، تمیز کردن آن را، انتخاب کرده و انجام می دهید.
تخمین زده می شود که در حال حاضر روزانه ۳۵۰,۰۰۰ نوزاد در سراسر جهان به دنیا می آیند که بسیار بیشتر از تعداد مرگ و میرها است. اما تا سال ۲۱۰۰، کل جمعیت جهان می‌تواند به ۱۱ میلیارد نفر برسد؛ با کلان‌شهرهای شلوغ و مملو از جرم، بیماری و کمبود شدید مواد غذایی.
مطالعه ای در سال ۲۰۲۰ در مورد اینکه چرا زوج ها بچه دار نشدن را انتخاب می کنند، به این نتیجه رسید که تقریباً ۱۰ درصد به دلیل نگرانی از رشد بیش از حد جمعیت، بدون فرزند باقی می مانند. ۱۰ درصد دیگر به دلیل هزینه های تربیت فرزند، تشکیل خانواده نمی دهند. این کودکان مجازی واقعاً در متاورس «وجود دارند». والدین می‌توانند فضاهای دیجیتالی مثل اتاق خواب یا پارک و استخر را برای آنان فراهم کنند. با استفاده از دستکش‌های مجازی نیز می‌توانند حس واقعی در آغوش گرفتن فرزند را تجربه کنند و به او غذا بدهند و با کودک خود بازی کنند.
کمبل معتقد است این فرصتی استثنایی برای کسانی است که نمی‌توانند بچه‌دار شوند یا از پس هزینه‌های بزرگ کردن یک بچه برنمی‌آیند. او احتمال می‌دهد که این طرح بسیار فراگیر شود و متقاضیان زیادی داشته باشد زیرا هزینه ماهانه نسبتاً کمی خواهد داشت. کمبل اعتقاد دارد که این تغییر گامی اساسی در زندگی بشر خواهد بود و اگر به درستی مدیریت شود می‌تواند به حل مهم‌ترین مشکلات بشر از جمله افزایش جمعیت کمک کند.
