۱. زبانهای سطح پایین (low-level language): به زبانهایی گفته میشه که به زبانهای سطح ماشین نزدیک تر هستن تا به زبان قابل فهم برای انسان، این زبانها مبنا کارشون براساس رشته کدها ۰ و ۱ هست به همین دلیل فهم و درکش برای انسانها این زبان دشوار است. به عبارتی زبانهای این سطح بیشتر برای کامپیوتر قابل فهم است تا انسان
۲. زبانهای سطح میانی (middle-level language): در این سطح از زبانها، کار با زبانهای سطح پایین که زبان ماشین و اسمبلی بودن و با اعداد باید کار میشد سخت و دشوار بود بر همین اساس برنامهنویسان تصمیم به این گرفتن که زبانهایی رو طراحی کنن که کار برنامهنویسی با رشتهها و حروف باشه.
۳. زبانهای سطح بالا (High-level Language): به زبانهایی گفته میشه که درک و فهم این زبانها به زبان انسانها نزدیکتر هست و خوانایی بالایی داره. یعنی اگه قرار دستور اگر استفاده بشه با یک دستور ساده if قابل پیادهسازی هست. به عبارتی زبانهای این سطح بیشتر برای انسان قابل فهم است تا کامپیوتر